Mijn eigen Tietje geeft echt de lekkerste melk

Elke Melk levert melk van individuele koe, traceerbaar en transparant. Daar ging het bij Winston Gerschstanowitz, Foster Parents en NS mis.

Door Charles Huijskens

Er is een bepaalde categorie producten en diensten die worden verkocht met de belofte dat de klant een persoonlijke, emotionele relatie opbouwt met de eindbestemming van zijn geld. Slimme marketing of een oude reclametruc? Het werkt in ieder geval wel en dus is het concept onverminderd populair.Neem nu de melk van Tietje, mijn lievelingsmelk. Ze heet officieel Tietje 209. Ik koop haar ‘koespecifieke melk’ bij Albert Heijn. De melk van Tietje komt van melkveehouder Matthijs Baan in Molenaarsgraaf.Op iedere fles van het merk Elke Melk staat vermeld van welke koe de melk komt. De klant kan kiezen voor de melk van een bepaalde koe. Hij kan via elkemelk.nl leeftijd, kalfdatum en melkproductie van de koe nagaan.'Lekker in de koffie'De melk van Tietje wordt ‘individueel gepasteuriseerd, verpakt en vervoerd naar het zuivelschap.’ Op de website van Matthijs Baan wordt de melk van Tietje aangeprezen als ‘lekker in de koffie’, die van Hannie 423 is ‘romig en zoet’ en die van Geertje 66 ‘lekker fris.’De achilleshiel – die uiteraard door Albert Heijn scherp in de gaten wordt gehouden – is de integriteit van het concept. Een klassiek voorbeeld van een soortgelijk businessmodel waar daar minder oog voor was, was het Foster Parents Plan. Iedere donateur kreeg een ‘eigen’ kind toegewezen in een ver en arm land. Door middel van brieven en foto’s werd het persoonlijke contact onderhouden.

Toen Nederlanders vaker en verder gingen reizen, wilden sommige trouwe geldschieters een bezoekje brengen aan hun ‘eigen’ pleegkindje. En zo kwam de zwakke plek van het succesvolle verdienmodel aan het licht: het geld was misschien wel goed besteed, maar dat ene kindje was helaas niet te vinden. Uiteraard was een serieuze crisis het gevolg.Winston GerschstanowitzWat met koeien en kindertjes kan, dat moet met stukjes grond ook lukken, dacht Winston Gerschstanowitz. En zo bedacht hij EarthToday. Iedereen die een vierkante meter aarde ‘beschermt’ via EarthToday krijgt een uniek digitaal ‘bewijs van bescherming’ dat op de naam van de geldschieter wordt geregistreerd. Jouw eigen vierkante meter wordt gemarkeerd ‘door een virtuele vlag op de betreffende vierkante meter te planten en is virtueel te bezoeken.’Dat onder de motorkap van dit nobele doel een winstgevende BV is verstopt die de eigenaren honderden miljoenen kan opleveren, werd er niet bij verteld. Albert Heijn verkoopt inmiddels nog steeds melk van Tietje maar heeft alle banden met EarthToday verbroken.

De medewerkers van het NS Station

Een laatste voorbeeld: op het kleine stationnetje in Bloemendaal waar ik al jarenlang bijna dagelijks de trein neem naar Amsterdam werkt helemaal niemand. Ik kan me niet herinneren dat ik er ooit iemand van ProRail of de NS heb gezien.Sinds kort hangen er grote posters achter glas op het perron met de tekst: ‘Fijne dag. Namens Metin, Abdul, Angelo en alle andere medewerkers van het station.’ Er staan drie grote portretfoto’s op met mensen die mij vriendelijk aankijken.Enkele meters verderop hangt nog zo’n poster met andere portetten: ‘Welkom op dit station. Namens Javed, Marijke, Reda en alle andere medewerkers van het station.’ En iets verder is er nóg een: ‘Goede reis. Namens Co, Abdelkadar, Shaula en alle andere medewerkers van het station.’Dat zijn bij elkaar al negen mensen van wie ik me afvraag wie ze zijn en die vast nog nooit in Bloemendaal zijn geweest. Zouden het modellen zijn met gefingeerde voornamen? Wie bedenkt zoiets en wie gelooft dat de ‘beste reizigers’ van de NS hierin trappen?

Mijn eigen Tietje

Een ding staat voor mij vast: Albert Heijn zou de banden met de bedenker van deze campagne onmiddellijk verbreken. Ik zou dat toejuichen, zolang de melk van mijn eigen Tietje maar in het schap blijft!Charles Huijskens, partner bij HuijskensSassen